Kayıtlar

Sürgün

Prolog

2024 - Eylül Yağmur sesleri, yaklaşan geceye doğru akan müzik notaları gibiydi. Kitap okurken arka plan melodim olmuştu. Yavaş yavaş başlamış gözlerim, zamanla yıpranmış sayfaların satırları üzerinde geziyordu. Bu kitabı okumak rahattı. Yıllar içinde defalarca kez tekrar ve tekrar okudum ama her seferinde bana aynı zevki vermeyi başardı. Sürgün elf prensinin yolculuğu, onun yalnızlığını ve kayboluşunu okumak biraz olsun kendi dünyamdan uzaklaşıp, onun dünyasında kaybolmamı sağlıyordu. Sayfayı çevirirken titrediğimi hissettim. Uzun zamandır üşüyor olmalıydım ama zihnim ile bedenim arasındaki boşlukta fark etmemiştim. Bu durum benim için normaldi. Ara sıra okurken çevremin farkına varmam. Titreyip yatağımda battaniyeme daha sıkı sarıldım ve okumaya devam ettim. Beni bu transımdan uyandıran ise yağmurun melodisine karışan araba sesi ve tekerleklerin nemli toprak yolda çıkardığı uğultular oldu. Yolun taşlı olduğunu ve kapının açılmasıyla botların bu taşlarda az da olsa ses çıkarmasını bekl...
Read more »

Mina'nın Hikayesi

Resim
Mina              Kaçmak, o gece istediğim tek şey buydu. Bana tanıdık olan her şeyden kaçmak ve biraz olsun uzaklaşmak. Güneşin batmasının üzerinden saatler geçmişti. Dışarıda yağmur yağıyordu. Yine çıktım o duvarlarımı üzerime gelen evden. Yanıma sadece telefonumu ve cüzdanımı almıştım. İnsankızıyım ya, bazen düşünmeden hareket edebiliyordum.              Kendimi sahil yoluna atmamın üzerinden beş dakika geçmişti yanıma şemsiye almadığıma pişman oldum. İzmir için fazla soğuk bir geceydi. Sahil yolunda dalgalar acımasızca kıyıya vuruyor, taştan duvarları dövüyordu. Müziğin sesini sonuna kadar açtığım kulaklıklarımın ardından bile duyuyordum bunu. Dışarıda benim dışımda kimse yoktu. İnsanlar yağmurdan sakındıklarından evlerinde veya rahat oldukları yuvalarındaydı ama bana bu hissi veren bir yer dünya üzerinde bulunmuyordu, en azından bu geceliğine.       ...
Read more »
"Belki de felaket hikayelerinde buluşmayı bırakmamız gerek," dedim saçları tarafından gölgelenen mor gözlerine bakarak.  Alaycı alayı gülümsedi. "Bence artık felaket hikayelerini yazmayı bırakman gerek. Kaiju saldırısı ha, ne orijinal." 
Read more »

2.Kısım: Fenrir'in Kabusu

Resim
2017 - Eylül Özgür olmak istemiştim. Kendimi bildim bileli ya da hatırladığım kadarıyla en azından, özgürlüğü biraz olsun tatmak istedim. Her zaman uğraşmak zorunda olduğum bu ikinci kişiliğimden kurtulmak onun korkusu olmadan, ilaçlarımı almadan yaşamak ve normal biri olmak. Herkes gibi arkadaşlarıma dışarı çıkmak, hatalar yapmak, hayatın zorluklarıyla yüzleşmek istedim. Okul hayatından şikayet eden sanal arkadaşlarımı anlayamadım hiç. Hiç sinemaya gitmedim. Hiçbir zaman sokak hayvanlarını sevmedim. Bir mağazaya girip alışveriş yapmadım. Hiç duygularımı hissederek kaldırımda yürümedim. Bunlar dışarıdan hoş gözükmüyordur. Sana göre bunların pek bir anlamı olmayabilir ama benim için vardı. Herkes hayal kurar, çoğu onlara ulaşamaz ve pes eder. Ben hayalimi asla gerçekleşmeyeceğini öğrendim o gece. Anneminse düşmanım olduğunu. Yağmurlu bir günde, tek katlı bir kulübenin verandasında, masada sakince oturuyordum. Sırtımı sandalyeme yaslamış, elimdeki adını hatırlamadığım kitabı okuyordu...
Read more »

Örümceğin İlk Oyunu

Resim
Örümceğin İlk Oyunu On iki yaşıma geldiğimde annem bana ve diğer on kardeşime birer tahta hançer hediye etti. Elime tam oturan, cilalı ahşaptan yapılma güzel bir antrenman silahıydı bu. Gecenin hemen bitmesini, yarın onunla oynama isteğimi daha dünmüş gibi hatırlıyorum. Karşıma geçip bana kardeşlerimi toplamamı, bize yeni bir oyun öğreteceğini söylediğinde heyecanlanıp hepsini salona çağırdım. Yüzünde soğuk vardı; yalnızca ciddi olduğunda takındığı, korktuğum o ifade. Halının üzerine oturduk. Annem eline çayını ve oyunu anlatmaya başladı. Kurallar basitti. Oyunun döngüsü gece yarısında başlar ve diğer gece yarısına kadar devam eder. Her kardeşin tek bir canı vardır ve tahta hançerse onun silahıdır. Biri hançerini senin boynuna ya da kalbine dokundurmayı başarırsa can hakkını alır, seni oyundan çıkarır. Günün sonunda öldürdüğün kişi sayısına göre puan alırsın. Ayın sonunda en çok puana sahip kişiye bir hediye alınır. Kan akıtmak ya da tek silahın dışında bir silah kullanmak yasaktır. ...
Read more »

1. Kısım: Yalnız Ruh

Resim
2017 - Eylül “Bırak beni, ne olur bırak artık! Bırak ki artık hayatımı yaşayayım. Bırak da herkes gibi olayım. Tüm hayatım boyunca bana işkence etmen yetmedi mi?”  “Kes artık sesini! Bunlar bir işe yaramayacak! Biliyorsun,” Karşımda duran zayıf, kısa boylu kızın ince kolları tutunduğu mermer lavaboda tir tir titriyordu. Bir zamanlar beyaza yakın bir renkte olan teni, şimdi hastalıktan ve zayıflıktan soluk bir hal almıştı. Omzuna kadar inen dağınık siyah saçları vardı ve bir tutamı sağ gözünün üzerine düşüyor, görüşünü kısıtlıyordu. İnce pembe dudaklarını uçuk kaplamıştı. Giydiği beyaz tişört, onun üzerinde çok büyük duruyordu.  Onu varoluşun tüm faktörlerinden uzak tutan ilk özelliği ise korkunç siyah gözleriydi. Göz akı ya da irisi olmayan, siyahın hüküm sürdüğü bir çift göz. Korku romanlarından çıkmış gibi, yalnızca bu canavarlara ait. Yalnızca bakışları, orman hayvanlarının korkudan olduğu yerde donakalmasına neden olabilirdi. Ondan korkuyordum ve bu ona zevk veriyordu. “Ha...
Read more »